Hey!
***
Codzienne dążenie do idealnego wyglądu jest w jakiś sposób naturalne, ponieważ od tysięcy lat nasz gatunek stawiał wyżej walory fizyczne ponad umysłowymi. To co kiedyś było oznaką piękna i dostatku, czyli obfite kształty, przestały zachwycać. Obowiązujące kanony bezlitosnej mody zaczęły natomiast lansować smukłą sylwetkę. Zgrabna sylwetka, smukłe ciało, stało się jakby przepustką do lepszego życia, stało się szansą dla tysięcy młodych ludzi na zdobycie sławy i pieniędzy. W tej pogoni za idealną figurą i powodzeniem niestety niektórzy z nas nieco się gubią.
Jadłowstręt psychiczny (anoreksja)
Jest to choroba o podłożu psychicznym. Objawia się silną obawą przed utyciem prowadzącą do unikania jedzenia. Osoby chore postrzegają siebie jako dużo grubsze i brzydsze niż są w rzeczywistości, nierzadko czują wstręt do swojego ciała i mają zaniżone poczucie własnej wartości. Często też stwierdzają, że są syte, zanim zaczną jeść. Jednym z kryteriów rozpoznawczych anoreksji jest spadek należnej masy ciała o ponad 15%.
Objawy anoreksji:
pomimo znacznej utraty wagi dieta jest kontynuowana
brak apetytu a wręcz niepohamowany
wstręt do jedzenia nawet po spadku wagi
rosnąca obawa przed przybraniem na wadze
zanik okresu lub bardzo wydłużone okresy między menstruacjami
spożywanie posiłków w samotności
wypadanie włosów
zimne dłonie
intensywne ćwiczenia fizyczne mające na celu poprawienie figury
kłamstwa o ilości zjedzonych posiłków
ogólne osłabienie, odwodnienie
okresy super aktywności
pojawienie się włosów na ramionach, nogach i innych częściach ciała
nierówny puls
skóra jest sucha, tkanka tłuszczowa prawie całkiem zanika
krótki oddech
Poczucie wyższości moralnej daje siłę anorektykom do pokonania apetytu na jedzenie. Ale pod powłoką tych pozornych zwycięstw czai się coraz większy strach. Raz bowiem rozpoczęta walka z samym sobą pogrąża chorą osobę w nieustającym zakazie jedzenia.
Anoreksja może przebiegać przewlekle z okresami remisji i nawrotami lub jako jeden rzut choroby. Zdarza się, że chorzy po kilkumiesięcznym ograniczaniu jedzenia tracą nawet do 40% wagi, zaś w skrajnych przypadkach nawet do 60% niezależnej masy ciała.
W celu obniżenia masy ciała chorzy wykorzystują takie metody jak:
radykalne ograniczenie ilości spożywanego pokarmu, często połączone z okresowymi głodówkami
stosowanie środków przeczyszczających i moczopędnych
prowokowanie wymiotów po każdym posiłku
duży wysiłek fizyczny w celu zużycia kalorii
Jednak stosowane metody często prowadzą do poważnych zakłóceń zarówno biochemicznych jak i zaburzeń czynności wielu narządów i układów. Niektóre z nich mogą być także groźne dla życia. Współczynnik umieralności na tą chorobę wynosi bowiem od 4 % do 22%.. Najczęstszymi przyczynami śmierci są somatyczne zaburzenia układu sercowo-naczyniowego, infekcje i samobójstwa. Powikłania somatyczne ustępują jednak w wyniku leczenia i osiągnięcia prawidłowej masy ciała przez pacjenta.
Nie przyznawanie się do choroby jest typową cechą anoreksji. Prowadzi to tym samym do odrzucania wszelkiej pomocy lekarskiej, co w konsekwencji powoduje często tragiczny przebieg choroby.
Przyczynami anoreksji są najczęściej:
zaburzone postrzeganie obrazu własnego ciała – chorzy nie dostrzegają jak bardzo są wyniszczeni i chudzi
niezadowolenie z figury – prowadzi do ciągłego, wręcz obsesyjnego myślenia o jedzeniu i obawie przed przybraniem na wadze, co powoduje ciągłe stosowanie diet zwiększających ryzyko zaburzeń jedzenia
przekonanie, że szczupła sylwetka gwarantuje większy sukces
lęk przed dorosłością – wiele kobiet unika jedzenia ponieważ obawia się dojrzałości fizycznej i psychicznej. W wyniku unikania jedzenia ich sylwetka pozostaje podobna do dziecka przed okresem pokwitania
niska samoocena oraz brak wiary w siebie – osoby chore cechuje duża potrzeba sukcesu, są bardzo solidne ponieważ lęk przed niepowodzeniami każe im być bardzo krytycznymi wobec siebie
Zaburzenia w przyjmowaniu pokarmów są często związane z konfliktami wewnętrznymi. Znacznie częściej pojawiają się u kobiet niż u mężczyzn. Zaburzenia łaknienia rozwijają się, gdy obsesyjnym centrum niezaspokojonych potrzeb psychicznych stają się jedzenie i waga ciała.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz