Bulimia - problem nastolatek

Witam!

Dzisiaj ciekawy temat odbiegający troszeczkę od tematu bloga, ale uczulający was na niektóre poglądy, zachęcam do czytania :)

***

Historia pojęcia

Etymologicznie nazwa bulimia pochodzi od bulimis, co dosłownie oznacza „byczy głód” (limos - głód; bous - byk). Dokładniejsze badania wykazały, że choć 40% anorektyczek ma okresy żarłoczności, istnieją osoby nie cierpiące na anoreksję, które też przejadają się często (częściej niż dwa razy w tygodniu) i sytuacja taka trwa dłużej niż trzy miesiące. Stało się więc jasne, że osoby te cierpią na zupełnie inną jednostkę chorobową, którą nazwano bulimią (żarłoczność), a potem określono jako żarłoczność psychiczną (bulimia nervosa).

Specyfikacja choroby

Schorzenie to należy odróżnić od zaburzeń związanych z objadaniem się. Chorzy na bulimię, choć zdają sobie sprawę z utraty kontroli nad własnym zachowaniem związanym z odżywianiem się, przejadają się bardzo często, a następnie stosują sposoby kontrolowania wagi ciała, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia.

Jest to choroba o podłożu psychicznym, a chorzy na nią zwykle czują się głodni nawet bezpośrednio po jedzeniu. Czasami po wymiotach odczuwają tak wielką ulgę, że przejadają się po to by ponownie je wywołać. Większość pacjentów dotkniętych bulimią to kobiety. Dzielą one dni na "dobre", gdy nie odczuwają przymusu objadania się, i "złe" kiedy nie mogą powstrzymać łaknienia. Są świadome tego, że niepokój, nuda, stres i uczucie przykrości mogą wyzwalać okresy obżarstwa.

Bulimia bardzo często dotyka osoby, które nie akceptują swojego wyglądu, wagi, nie czują się dobrze w swoim ciele i pragną za wszelką cenę polepszyć swoje samopoczucie. Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, pracującego nad uściśleniem kryteriów rozpoznawania bulimii, występuje ona od 4 do 6 razy częściej niż anoreksja.

Zmiany fizyczne i psychiczne u osób cierpiących na bulimię

niedobory pokarmowe

odwodnienie

zmęczenie

ospałość

zły nastrój

niepokój

zaparcia

bóle głowy

niedociśnienie tętnicze

dyskomfort w jamie brzusznej

zaburzenia równowagi elektrolitycznej

nieregularne miesiączki lub ich brak

sucha skóra

zgrubienia skóry palców (od prowokowania wymiotów)

rany lub blizny na grzbietach dłoni

uszkodzenie szkliwa zębów

uszkodzenie naczynek krwionośnych w oczach

opuchlizna twarzy i policzków (zapalenia ślinianek)

awitaminoza rozciągnięcie żołądka do znacznych rozmiarów

osłabienie serca, wątroby i układu pokarmowego

podrażnienie przełyku,

zgaga,

refluks w skrajnych przypadkach - pęknięcie przełyku lub przepony niechęć do samej siebie

stany depresyjne

poczucie wstydu i upokorzenia psychiczne

uzależnienie od środków przeczyszczających i odwadniających

Przyczyny bulimii

brak bliskiej osoby, z czym chory nie potrafi sobie poradzić

brak samoakceptacji

konflikty rodzinne

zaburzenia mechanizmów samoregulacji i samokontroli

uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu

emocjonalne zaniedbanie dziecka w dzieciństwie

Czynniki genetyczne

Badania przeprowadzone w 2003 roku ujawniły powiązanie powstawania bulimii z miejscem 10p chromosomu. Ten dowód popiera tezę, że podatność na rozwinięcie zaburzeń w odżywianiu jest silnie powiązane z czynnikami genetycznymi[1]. Predyspozycje rodzinne występują, gdy członkowie rodziny mieli otyłość i zaburzenia depresyjne.